Mam
een aovend met vrienden
koffie, borrel, lach en praot
haalf één naor hoes
rozig van de advecaot
ze kwam niet thoes, der
kwam een naacht van hoop,
waorin oonze lèeste tied
veurbij vloog en kroop
oons hopen veraanderde
in plek daorvan kwam vrezen
blieven of laoten gaon
zij kun allent verlezen
wij leuten heur, die oons
op de wereld braacht,
in leefde gaon in
die körte, lange naacht.
Henderkien, febrewaori 2022
***************************
De boerderij, die woont in mij
Twentig jaor laoter
Verscholen aachter een wal van takken,
hoge bomen en bluiende vlier,
daor steit een grote boerderij.
Het is niet mien eigen thoes,
maor toch herken ik alles hier.
De boerderij is niet veraanderd,
de roeten bint ok nou niet schoon.
Daor wor ik slim bliede van, want
vroger he'k ze eenmaol wassen,
maor schoon was niet gewoon.
In het hoes hangt nog dezölfde geur.
Ik snoef het op en ruuk het drekt,
het is de geur van leefde en geluk,
die deep in mij geveulens van
waarmte, gebörgenheid opwekt.
Daor onder 't reeten dak en
aachter de ongewassen roeten,
daor was mien tweede thoes.
Mien geluk von ik daor binnen,
verdreet en zörgen bleven boeten.
Ik woonde niet
daor in die boerderij,
maor dat aole, reetgedekte hoes
von sinds mien tienertied
een waarm onderdak in mij.
Henderkien, juli 2021
********************
26-12-1925 - 05-12-2010
De vaarf verlös heur kleur
’t Holt vergeit zo staodigan
maor wollig zaacht, greun mos
omaarmt de klompen van mien pap
met leefde
Staarke zwaartbehaorde aarms
hebt oons aaid omaarmd
met leefde
Ik herinner mien pap
met leefde
Henderkien, december 2020
**************************
Ik dèenk dat veul Nörgers het volgende net zo veult.
Thoeskommen
'n Dag het laand in,
sums 'n klein eèndtie,
sums veul wieder,
maor aaltied koj weerom
naor hoes en aj dan
riedt deur dat aole oerbos,
waor die grote wachters
van 't Nörgerholt
je verwelkomt,
dan weej dat daoraachter,
aachter die poort van greun,
joen veilige thoes is.
Henderkien, september 2020
***************************
Zummeraovend op de hei
Zunnestraolen beschient
de sangbluiende hei
Der fladdert vlinders en
um mien heufd zoemt een bij
Deur ‘t heidevèeld slingert
as een slang een zaandpad
Ik laot de haand lös
van hum die ik zo leef had
Ik vertel hum dat 't good is,
dat hij heul speciaol is veur mij
Hij knikt, hij wet dat ja wel en
dan lop hij over 't zaandpad deur de hei
Veurzichtig, met kleine stappies
aal even stil blieven staon,
zee ik hum meter veur meter
langzaom bij mij vandaon gaon
Bij een boom draait e zich om
gef een kushaandtie en
zwaait nog een keer naor mij
Dan wordt het beeld waozig, verdwient
Ik zee weer de sangbluiende hei
waor de zun nog aal schient
waor nog vlinders fladdert en
um mien heufd zoemt nog aal die bij
Henderkien, februwaori 2020
***************************
Het volgende gedicht geit over kedaovers bij de weg.
Ik wil der even bij zeggen dat dit gien verwiet is an de boer.
Het is gewoon zoas 't geit, zoas dat aofpraot is met de ophaoldeenst.
Hij zal der verdreet van hebben as daor een beest van hum lig,
maor 't döt mij ok aaid wat as ik een liggen zee.
De lèeste reis
daor lig ie dan
bedekt
deur een stuk plastic
laangs de kaant
van de weg
te waachten
op je lèeste reis
ooit
wör ie as kalfie
geboren op de boerderij
boer bliede, boerin bliede
je wör groter
kreeg zölf kalfies
boer bliede, boerin bliede
wör melkkoe
gaf jaorenlang melk
doezenden liters
boer bliede, boerin bliede
En nou, nou lig ie daor
bedekt
deur een stuk plastic
laangs de kaant
van de weg
te waachten
op je lèeste reis
Henderkien, oktober 2019
**********************
Met toestemming vertaold naor 'De hand van mijn vader'
van Armand Van Assche uit 'De zee is een orkest' 1978.
(Uitgeverij Altiora Averbode, België)
De haand van mien pap
An de boetenkaant
is de haand van mien pap
een polderlaand
met riet en pompedoezen
blauw zwollen beekies
en hier en daor, verstrooid,
wat zunneblomen.
Aan de binnenkaant
is de haand van mien pap
een stafkaort
met snelwegen
en wandelpaoden.
Ik vin der altied
de weg op
naar hoes.
Henderkien, mei 2019
******************
De appelhof
zes uur in de mörgen
dauw lig zwaor
over de appelhof
opa lop tusschen
de volle appelboompies
dèenkt allén an oma
traonen rolt
over zien
rimpelige wangen
en dauwdruppels
hangt an
de rooie wangen
van de Goldrenetten
wel maokt dit jaor
de appelmoes
en de appeltaort?
Henderkien, september 2019
Schreven veur de Appeldag in Gelselaar
***************************
Vanneis geboren
leefste, allerleefste
help mij deur de naacht
help mij deur dizze duustere,
allerduusterste naacht
hol mij vaast
slao joen aarms om mij hèen en
hol mij heul stief vaast
tot de schimmen gaot vervaogen
het weer begunt te daogen
ik bin mijzölf in ’t duuster
heulemaol verloren
maor as de daogeraod
zaacht begunt te gloren
wor ik langzaom weer
vanneis geboren
Henderkien, februwaori 2019
****************************
Opdraacht is: Gebruuk dizze zin oet een gedicht van Rieks Siebering in een eigen gedicht:
..... Ie reist as een golf zunder kust zunder kaant .....
Ik maokte dervan:
Joen zee, joen hemel
Jij wol naor zee
niet naor de hemel
en nou reis ie
as een golf
zunder kust
zunder kaant
Sums as een klein golfie
kabbelnd en drievend
op een zaachte zudenwind,
dan as een hoge golf
springend en dukend
op een norse noordenwind
Sums as een schoemkop
wild tekeergaond
op een woeste westenwind,
dan as een roller
vluchtend veur
een oethaolige oostenwind
Jij wol naor zee
dat was jóen hemel
en nou reis ie
as een golf
zunder kust
zunder kaant
Henderkien, november 2018
**************************
Eerappelblössem
Fiene regendruppies
bedrieft de leefde
met de tere bloompies,
streelt heur bladties zaacht
De wit en roze praacht
opent zich, nemp en gef
En op het hoogtepunt
bezwangert heur leefdesspel
de lucht met
het onweerstaonbaore parfum
van de eerappelblössem
Henderkien, juni 2018
*********************
Oma en oons wicht
Oma meuk zuch zörgen
Vreug oons wel honderd maol
'Hef ze al verkeren?'
Wij zeden nee, aal maor weer
Hetzölfde verhaol
Maor dan, ineens, is hij daor
Hij, die de ogen van ‘t wicht
Doon straolen as ze
Over hom prat, elke keer
Maor nou, nou is oma 't vergeten
En vrag ze 't oons nooit meer
Henderkien, november 2017
**************************
Regenboog as verbindingsbrug
Hee pap, as jij daorboven nou ies zörgt
Veur ‘n beste regenbui
En mam, as jij daorboven nou ies zörgt
Veur ‘n straolende zun
Dan kwam der misschien wel
Een heule mooie regenboog
En gung ik naor boven, even op de koffie
Wat zul het mooi weden as dat kun
Henderkien, april 2017
Oet ‘Mien kiek op de wereld’ (2018)
*********************
Cocon van leefde
Ik lig te waachten in mien berre
Tot jij zegt 'Ik kom der an'
Zoda'k weer mooi
In joen aarms slaopen kan
En as wij dan zo liggen
Met joen aarms om mij hèen
Joen been over mien benen
Bin ik thoes, veul ik mij 'zen'
Veiliger kan ik mij niet veulen
Omhult deur kraacht en toch zo zaacht
In zu'n cocon van leefde
Wil ik heul graog weden, elke naacht
Henderkien, oktober 2016
Oet ‘Mien kiek op de wereld’ (2018)
************************
Ik bin …..
Ik bin van ’t plattelaand
Van de kapper in het dörp
Van dörpse nörmen en weerden
Van tradities, aolde gewoontes
Van leefde veur mèensch, dier en plant
Van ‘leven is leefde’
Van leefde veur taol, lezen en schrieven
Van leefde veur meziek, luustern en zingen
Van schilderijen, kieken en bewondern
Van traonen van verdreet, maor ok
Van traonen van het lachen
Van aans dèenken as aandern
Ik bin aans as aandern vaok dèenken.
Henderkien, mei 2016
Oet ‘Leven is leefde’ (2016)